Մուտք ենք գործում Մեծ Պահքի շրջան: Այս ժամանակամիջոցը քրիստոնեայի կեանքում կարեւոր հանգրուան է սրբութեան ու կատարելութեան աստուածապատուէր ճանապարհին: Պահքի մէջ աղօթական խոկումներով, ինքնաքննութեամբ ու երկնային շնորհների հայցով զօրութիւն ենք ստանում ի կատար ածելու Քրիստոսի յորդորն ու պատգամը. «Արդ, կատարեա՛լ եղէք դուք, ինչպէս որ ձեր երկնաւոր Հայրն է կ’ատարեալ» (Մատթ. 5.48): Կատարելութեան ուղին սկզբնաւորւում է զղջումով ու ապաշխարութեամբ, որոնցով սրբագրւում են մտքի, խօսքի եւ գործի սխալներն ու սայթաքումները: Յատկապէս այս խորհրդաւոր շրջանում, աւետարանական առակի օրինակով (Ղուկ. 15.11-32) առ Երկնաւոր Հայրը դառնալով, խնդրում ենք Տիրոջից գթութեամբ ներել մեր մեղքերը, մաքուր սիրտ հաստատել մեզանում: Հայցում ենք լուսաւորել մեր միտքը, ամրացնել մեր կամքը` ընթանալու տէրունաւանդ պատուիրաններով:
Պահեցողութեան այս շրջանում Հայրապետիս յորդորն է ու պատգամը` միմեանց հանդէպ լինել առաւել հոգատար, ազնիւ ու յարգալից, բարութիւնն ու սերը դարձնել հիմը փոխյարաբերութիւնների եւ ամուր պահել նուիրումն ու հաւատարմութիւնը առ Աստուած, ազգն ու հայրենին: Մեր օրերում, երբ մեր հայրենիքն ու ժողովուրդը վիրաւոր են մեզ պատուհասած պատերազմի արհաւիրքներից, աղօթական կեանքով Աստծոյ հետ մշտական երկխօսութեան մէջ լինենք, զերծ մնանք ամէն չար ու վատ մտածումից ու գործից` միասնաբար նորոգելու համար հայրենական ու ազգային մեր կեանքը, դիմագրաւելու մեր դէմ յառնած նեղութիւնները եւ մեր հարազատ երկիրը` Հայաստանն ու Արցախը դարձնելու «յոյսի հայրենիք, լոյսի հայրենիքէ:
«Շնորհք, ողորմութիւն, խաղաղութիւն եաստուծոյ ի Հօրէ եւ ի Տէառնէ Յիսուսէ Քրիստոսէ Որդւոյն Հօր, ճշմարտութէամբ եւ սիրով եղիցին ընդ ձեզ» (Բ Հովհ. 3), այսօր եւ միշտ. ամէն: